Ik ben er! Zondagmiddag ben ik aangekomen, Marcel (de vader van het gezin) haalde me op van het vliegveld. Thuis wachtte de rest van het gezin al op me met het eten. Ze eten hier twee keer per dag warm, best lekker!De stroopwafels en andere cadeautjes vielen goed in de smaak, en 's avonds heb ik voor het eerst in mijn leven mosselen en sardientjes gegeten (echt erg eigenlijk dat ik dat als echte Nederlander voor het eerst in Spanje moet doen haha).Maria, de moeder, is heel aardig en de kinderen zijn ook leuk. Adriana, het meisje, is heel spontaan en heeft me al van alles verteld over de vogels die een keer waren weggevlogen, het ongeluk dat haar vader een keer gehad heeft, haar paardrijdlessen en nog veel meer. Diego is wat meer verlegen en speelt het liefst in zijn eentje met de Lego, maar ik geloof dat hij het ook wel leuk vindt om met me te voetballen en een poging te doen om me trucjes te leren ('Ja heel goed! Dat was een schijnbeweging!').

Maandag ben ik al begonnen met de taalcursus. De lerares spreekt vrijwel geen Engels (zelfs een zinnetje als 'What means 'mira'?' begrijpt ze niet), maar ze babbelt vrolijk de les vol in het Spaans, kliedert het hele bord vol met tekeningen van wat ze bedoelt en nu, na een paar dagen, volg ik al steeds meer van wat ze allemaal vertelt. De groep is heel gemengd, er zijn mensen uit Australie, vrouwen uit China en Korea, een Brits meisje, een meisje uit Syrie, drie meisjes die ook au pair zijn uit Duitsland en een uit de V.S, en vandaag was er voor het eerst ook een Nederlandse au pair bij. De les wordt steeds voller, maandag begonnen we met acht mensen maar nu zijn het er al veertien. Na afloop ben ik iets met het Nederlandse meisje en twee Duitse au pairs van een andere groep gaan drinken en het was echt leuk om te horen hoe hun families zijn en wat zij allemaal met de kinderen doen.

Madrid is echt een hele leuke stad, maar ik verbaas me echt over de hordes toeristen die rondlopen met audiotour-oortjes in, de mensen die zonder uitzondering allemaal netjes rechts gaan staan op de roltrappen in de metrostations, de vele straatmuzikanten en -artiesten, de grote hoeveelheid bedelaars (sommigen laten gewoon een bordje met een zielig verhaal en een bekertje voorhet geld achter en gaan zelf iets anders doen), het feit dat er nergens schriften met lijntjes te vinden zijn (alleen met ruitjes), dat ze hier een soort Bijenkorf hebben maar dan van zes verdiepingen met nog een supermarkt in de kelder, dat er bijna geen fiets te bekennen is op straat, het feit dat vrijwel niemand hier Engels spreekt, de bussen die niet op vaste tijden rijden zodat je geen idee hebt of je de vorige net hebt gemist of niet, het feit dat ze bij elke maaltijd brood eten, dat ze pas om 14:00 lunchen terwijl ik om 12 uur al rammel van de honger en dat ze het lekker vinden om olijfolie en suiker op een stukje stokbrood te doen en dit vervolgens in de koffie dopen (ik heb het geprobeerd en nee, het is echt niet lekker).

Vanochtend heb ik een cursus 'hoe overleef ik de Spaanse metro' gekregen van Marcel, maar eigenlijk is het heel makkelijk. De Spaanse metro schijnt een van de beste ter wereld te zijn en dat geloof ik ook wel, want alles is supergoed aangegeven en de metro's rijden heel snel achter elkaar. Omdat ik toen al om 9 uur in het centrum was en mijn taalcursus pas om half 12 begon, besloot ik maar even de toerist uit te hangen en een park te bezoeken (die zijn hier heel mooi en vooral heeeeel groot)dat je op de foto hieronder ziet,waar ik bijna omver werd gelopen door de tientallen hardlopers die ik tegenkwam, en daarna (blijkbaar) een van de bekendste monumenten van Madrid, de Puerta de Alcala gezien (dat je op de foto daaronder ziet).

Het standbeeld en het gebouw die je bovenaan als omslagfoto ziet, waren daar vlakbij dus die heb ik ook bekeken.

Alles bij elkaar is het hier heel leuk, het is heerlijk weer en hier vlakbij is een zwembad, waar de kinderen ook graag naartoe gaan dus ik houd het hier nog wel even uit! :)

Liefs, Rozemarijn