Hola!

(Haha jaja, ik kan al een beetje Spaans :)) Ik ben hier inmiddels al ruim twee weken, maar het lijkt veel langer! Zoveel nieuwe indrukken, nieuwe mensen, gekke gewoontes en gebruiken... Op de een of andere manier heb ik echt te weinig tijd voor alles dat ik wil doen, vandaar dat deze post ook iets langer op zich liet wachten, sorry!

In het gezin ben ik inmiddels al redelijk gewend. 's Ochtends ben ik lekker vrij, dus kan ik lekker uitslapen en rustig ontbijten. Tenminste, als ik niet zoals de laatste dagen wakker wordt gemaakt door de hond des huizes: Bossa. Heel schattig dat ze zich er van komt verzekeren dat ze niet alleen thuis is en de enthousiaste begroeting is heel lief, maar liever niet zo vroeg in de ochtend. :( Op de foto hieronder zie je haar met Adriana!

Van half 12 tot half 2 heb ik Spaanse les. Het leren gaat best snel en we hebben een leuke groep! Inmiddels zijn we met achttien mensen dus hebben we naar een groter klaslokaal moeten verhuizen. De stoel-en-tafel-in-een zijn niet heel groot (ahem) zoals je kunt zien, maargoed.

Daarna ga ik of nog even het centrum in, of ik neem de bus of metro weer naar huis. (Het valt me nu pas op dat ik het al m’n huis noem, is vast een goed teken haha.) ‘s Middags lunch ik daar, laat Bossa uit en klets met de schoonmaakster (haar Engels is heel slecht, dus het is een soort mengelmoes van Engels en Spaans, maar we begrijpen elkaar! Ze is heel aardig en werkt heel hard, 12 uur per dag met nauwelijks pauze. Naast ons huis maakt ze namelijk ook het huis van Maria’s zus schoon en kookt ze daar avondeten.)

Op maandag, woensdag en vrijdag komt Diego rond 4 uur ‘s middags thuis. Dan oefen ik met hem Nederlandse woordjes voor het dictee. Hij is dyslectisch en vind het dus heel lastig, het is soms echt moeilijk om hem gemotiveerd te krijgen! Ik heb er wel vertrouwen in dat dat beter wordt als ik hem langer ken en de trucjes weet om hem z’n best te laten doen. Op dinsdag en donderdag gaat hij naar een specialist voor zijn dyslexie, dus dan is hij veel later thuis. Op die dagen haal ik Adriana om 5 uur op van school. Omdat ze haar Engels moet oefenen, heb ik met haar moeder afgesproken dat we in de bus of metro naar huis Engels praten. Dat vindt ze nog erg moeilijk, maar we hebben het ook nog maar een keer gedaan, dus het wordt vast beter. Oh, en we komen ook altijd langs een marktje als we naar het metrostation lopen, en natuurlijk moest ik de echte Spaanse churros ook een keer proeven! Dit is het resultaat:

Als we thuiskomen maak ik merienda voor haar, dat is echt iets typisch Spaans: een kleine maaltijd rond 5 uur, half 6, met fruit en iets anders lichts. Ik vroeg me al af hoe al die Spanjaarden het volhielden tussen de lunch en het avondeten, maar zo dus!

De rest van de middag houd ik de kinderen bezig (vooral Diego eigenlijk, Adriana is dan druk bezig met haar huiswerk). We zijn al een paar keer gaan voetballen en Marcel (de vader) vertelde me dat Diego had gezegd: “In het begin kon ze het echt niet, maar ze leert heel snel!” Dat vat ik maar op als een compliment haha. Het is ook wel heel schattig hoor, als ik een trucje goed doe, roept hij: “Ja, supergoed!” en is hij bijna nog enthousiaster dan ik. Best motiverend, misschien kan ik zelfs wel een goal scoren tegen de tijd dat ik weer naar huis ga!

’s Avonds help ik de tafel te dekken, af te ruimen en de keuken op te ruimen. Dat zijn ook zo’n beetje de enige huishoudelijke taken die ik heb, op het schoonmaken van m’n eigen kamer en het doen van m’n was na. (Dat gaat tot nu toe heel goed! Het enige wat tot nu toe mis is gegaan is dat m’n witte bikini niet zo wit meer is. Die moest dus niet tussen de donkere was… Maar de huishoudster zei dat ze deze kleur ook heel leuk vond haha!)
Meestal laat ik Bossa nog even uit met Adriana, helpt ze mij daarna met mijn huiswerk (jaja, het middelbare-school-gevoel komt al weer helemaal terug!) en kijken we daarna een Nederlandse serie. Ze is helemaal weg van Dunya en Desie maar dat kun je nergens online kijken, dus als iemand nog andere leuke tips heeft: laat het weten!

De weekenden zijn leuk hier! Op zaterdag ga ik meestal met de familie mee. De eerste keer zijn we in bomen gaan klimmen met touwbruggen en kabelbanen, met het gezin van een van Adriana’s vriendinnetjes. Dat zag er ongeveer zo uit:

Afgelopen zaterdag zijn we gaan mountainbiken in de bergen met een ander half Nederlands gezin (en dus ook tweetalige kinderen), dat was heel warm, maar wel leuk! Je had ook een supermooi uitzicht, je kon namelijk de wolkenkrabbers in Madrid zien, terwijl die wel zo’n dertig kilometer ver weg waren. ’s Avonds zijn we naar het meer in de vallei gegaan, waar we hebben gezwommen (dat was eigenlijk illegaal, dus als er politie kwam moesten we zeggen dat we van onze surfplank waren gevallen haha) en hebben de kinderen hebben gewindsurft. Diego is er echt goed in!

Verder verbaasde ik me enorm over de rugzakken van vrijwel alle kinderen op de basisschool: die hebben namelijk wieltjes! Het zijn eigenlijk net van die tassen die je altijd als handbagage meeneemt in het vliegtuig. Een beetje overbodig lijkt me… Wat ik ook zo gek vind, zijn de stoplichten hier. Het zijn er zo veel, en ze zijn zo dicht op elkaar geplaatst, dat de rij voor het volgende stoplicht soms al midden op het vorige kruispunt begint. En de bushaltes: op mijn route zitten ze soms serieus op 100 meter afstand van elkaar! Gekke Spanjaarden ook.

Je merkt wel goed dat de crisis veel mensen getroffen heeft. Op straat kom je bizar veel bedelaars tegen, op elke straathoek staat wel een muzikant, bewegend standbeeld of andere artiest, je wordt om de tien meter aangesproken door mensen met gele hesjes (er staat ‘Oro’ op maar ik moet eerlijk bekennen dat ik nog steeds geen idee heb wat ze nou eigenlijk proberen te verkopen) en je krijgt elke dag minstens vijf foldertjes voor restaurants of andere dingen in je handen gedrukt.
Wat ook zo gek is: iedereen doet hier mee in de loterij. Voor sommige verkooppunten staan de rijen tot buiten op de straat! Ik ben ook al een paar keer in een demonstratie terechtgekomen (waar meteen heel veel politie op afkomt) en onderweg in de bus staan vaak mensen op een bepaald viaduct met een bordje met ‘NO’ erop omhoog (weet niet precies waar ze nou ‘nee’ tegen zeggen). Wat ook heel triest is, dat bij het Ministerie van Werk en Sociale Zekerheid altijd een enorm lange rij staat, tot ver buiten het kantoor. Ik kom er altijd langs met de bus, en de mensen staan al voor openingstijd te wachten.

Verder heb ik 'la Vuelta a Espana' oftewel de rond van Spanje gezien toen die de laatste dag in het centrum van Madrid finishte!

Oh, en ik heb El Rastro bezocht, de beroemde wekelijkse vlooienmarkt! Was heel leuk, heb er een leuke ketting gevonden (:

Jeetje, het is echt al een heel lang verhaal geworden dus ik ga snel stoppen! Eet een beetje drop voor me, want dat mis ik hier wel!

Liefs, Rozemarijn